مرتضی جان نثاری لادانی؛ علیرضا فرهمندی؛ محمدرضا گیتی؛ محمدرضا هدایتی؛ علیرضا رحیمنیا؛ فرشاد صفدری
چکیده
پیشزمینه: بیثباتی جلویی شانه با آسیب استخوانی در لبه جلویی تحتانی گلنویید همراه است. محاسبه میزان این آسیب استخوانی میتواند در تعیین روش درمانی و پیشبینی احتمال عود بیثباتی پس از جراحی نقش داشته باشد. هدف از این مطالعه بررسی رابطه تعداد دررفتگی با میزان آسیب استخوانی لبه گلنویید با استفاده از سیتیاسکن سه بعدی و محاسبه ...
بیشتر
پیشزمینه: بیثباتی جلویی شانه با آسیب استخوانی در لبه جلویی تحتانی گلنویید همراه است. محاسبه میزان این آسیب استخوانی میتواند در تعیین روش درمانی و پیشبینی احتمال عود بیثباتی پس از جراحی نقش داشته باشد. هدف از این مطالعه بررسی رابطه تعداد دررفتگی با میزان آسیب استخوانی لبه گلنویید با استفاده از سیتیاسکن سه بعدی و محاسبه میزان حساسیت و اختصاصی بودن سیتیاسکن سه بعدی برای تعیین بیماران واجد شرایط جراحی باز بود. مواد و روشها: در این مطالعه آیندهنگر ۳۰ بیمار بررسی شدند. بیماران با استفاده از سیتیاسکن سه بعدی دوطرفه بررسی شدند و برای هر کدام شاخص گلنویید (glenoid index) محاسبه گردید. سپس وجود همبستگی بین تعداد دررفتگی و شاخص گلنویید و نیز میزان حساسیت و اختصاصی بودن سیتیاسکن سه بعدی محاسبه شد. یافتهها: بیست و هشت بیمار (۹۴%) دچار آسیب استخوانی بودند. بین تعداد دررفتگی و میزان شاخص گلنویید رابطه معناداری وجود نداشت (۰۵/۰≤p). براساس سیتیاسکن ۲ بیمار به جراحی باز و پیوند استخوان و ۲۸ بیمار به جراحی بنکارت نیاز داشتند. اما در زمان جراحی مشخص شد که تشخیص براساس سیتیاسکن در دو مورد اشتباه بود. بدین ترتیب میزان حساسیت سیتیاسکن ۵۰% و میزان اختصاصی بودن آن ۹۶% بهدست آمد. نتیجهگیری: یافتهها نشان دادند تعداد دررفتگی نمیتواند نشاندهنده وسعت آسیب و پیشبینی کننده احتمال عود عارضه باشد. استفاده از سیتیاسکن سه بعدی همراه با بازسازی قبل از جراحی میتواند به شناخت آسیب، شدت و محل ضایعه کمک کند و برای انتخاب روش جراحی مناسب نمیتوان کاملاً به آن اکتفا کرد.